"Collapse Camp" | "Wij begrijpen de catastrofe als een strategische ruimte"
Jullie houden eind augustus een ineenstortingskamp. Waarom zou dit nu een probleem voor links moeten zijn?
Cindy Peter : Solidair handelen in crises en gemeenschappelijke manieren vinden om het leven van zoveel mogelijk mensen te verbeteren, is in essentie een linkse kwestie. En dat is precies waar het Collapse Camp om draait. Tadzio Müller : Veel linksen geloven dat catastrofes en ineenstortingen het einde van alle strijd betekenen . Maar wij zien catastrofes als een strategische ruimte waarin we politiek in staat kunnen – en moeten – zijn om actie te ondernemen. Trefwoord: rechtse voorbereiding op ineenstorting .
Waarom zou je in de zomer meedoen aan het instortingskamp en niet aan de basistraining bij de THW?
Peter : Een basiscursus bij de THW is een goed idee, maar het instortingskamp heeft een bredere thematische focus. Het gaat niet alleen om daadwerkelijke rampenhulp – daarvoor biedt hulporganisatie Cadus een meerdaagse training speciaal voor ons ontwikkeld. Het gaat ook over emotioneel werk, zelfverdediging, het beschermen van demonstraties en linkse ruimtes, op solidariteit gebaseerde elektriciteitsvoorzieningen en het conserveren van voedsel, om maar een paar voorbeelden te noemen. Tijdens de organisatie ervan waren we verrast door hoeveel geweldige aanbiedingen we kregen waar we in eerste instantie niet eens aan hadden gedacht. Müller : En dat is voor ons wat ons kamp bijzonder maakt: met alle respect voor de THW, zij doen heel belangrijk werk. Maar voor ons gaat het niet alleen om dit en dat te leren over wat nuttig of nodig is bij een ramp of in de strijd tegen fascisme – het gaat er ook om een brandpunt te creëren voor een nieuwe beweging, een beweging die strijdt voor rechtvaardigheid in tijden van ramp en instorting.
En wat onderscheidt jou van Hans-Peter met de bunker in de voortuin en het geweer op het nachtkastje?
Müller : Serieus, het idee van rationele voorbereiding op crises en rampen altijd maar in de rechtse prepperhoek plaatsen, begint een beetje ouderwets te worden. Rampen gebeuren nu eenmaal in tijden van polycrisis en ineenstorting, en iedereen die zich er niet op voorbereidt, komt uiteindelijk dom over. Voorbereiding of "prepping" bestaat in verschillende vormen: individualistische fascistische voorbereiding, standaardvoorbereiding (zoals bijvoorbeeld voorgesteld door het Bundesamt für Civiele Bescherming und Rampenbestrijding), en nu eindelijk: solidariteitsvoorbereiding . En solidariteitsvoorbereiding gaat niet in de eerste plaats over voorraden, maar over relaties. Peter : We willen ervoor zorgen dat Hans-Peter niet alleen een bunker voor zichzelf bouwt en die met een geweer verdedigt, maar dat hij helpt ruimtes en structuren te creëren voor veel mensen, zodat we in geval van rampen en de fundamenteel dreigende verslechtering van ons dagelijks leven zoveel mogelijk mensen kunnen ondersteunen en beschermen, zodat we allemaal samen beter kunnen omgaan met toekomstige crises en rampen.
Welke inhoud vind je vooral belangrijk op het kamp?
Peter : We richten ons op twee dingen: ten eerste, emotioneel werk in het licht van de ineenstorting waar we allemaal al in zitten, zodat mensen niet vastlopen in woede, verdriet, wanhoop en overweldiging. Ten tweede, praktische ondersteuning en praktische kennis. We zullen bijvoorbeeld leren hoe we kunnen samenwerken om Christopher Street Days te verdedigen tegen nazi-aanvallen, hoe we anderen kunnen helpen bij een acute ramp, zoals overstromingen, of hoe we met elkaar kunnen communiceren wanneer telefoon en internet niet beschikbaar zijn – bijvoorbeeld via de radio. Persoonlijk kijk ik uit naar het praktische gedeelte en zal ik geen organisatorisch werk doen op het kamp (sorry, medekampeerders), zodat ik aan zoveel mogelijk workshops kan deelnemen. Müller : Persoonlijk ben ik geïnteresseerd in inhoud die ingaat op mijn eigen angsten en zorgen tijdens de ramp: de toename van anti-homogeweld maakt me erg bang. Dus ik wil leren hoe ik mezelf effectief kan verdedigen tegen gewelddadige nazi's. Ik ben hiv-positief: wat gebeurt er als mijn medicatie niet meer gemakkelijk verkrijgbaar is – welke medicijnen kunnen we zelf produceren?
Wat denk je dat we van het ingestorte kamp kunnen leren voor het activisme in eigen land?
Peter : We willen mensen in principe kennis laten maken met onderwerpen die hen misschien nog niet zo nauw aan het hart lagen. En laten zien dat activisme veel facetten heeft waar we nog niet eens bij stil hebben gestaan. Dat we zelfs bij een ineenstorting niet machteloos staan, en dat voorbereiden niet het domein is van rechts. Müller : In het kamp van de ineenstorting zullen ongelooflijk veel nieuwe relaties ontstaan tussen mensen die solidair zijn. En aangezien, zoals ik al zei, bij solidair voorbereiden om relaties draait, is dat nogal wat: eindelijk anderen leren kennen die niet langer dingen onderdrukken, maar weer in staat willen zijn om samen te werken.
Welk positief perspectief kan een ineenstortende politiek hebben?
Peter : Zelfbekrachtiging en het overwinnen van de waargenomen machteloosheid ten aanzien van aanhoudende en toekomstige catastrofes. Ook met betrekking tot de klimaatrechtvaardigheidsbeweging, die momenteel duidelijk worstelt, kan het grijpen van de strategische ruimte die door de ineenstorting is ontstaan een enorm verschil maken en hopelijk nieuw momentum, nieuwe mensen en nieuwe ideeën opleveren. We moeten immers het systeem omverwerpen, vechten voor elke tiende graad en het fossiele kapitalisme serieus bestrijden. Müller : Als er steeds ernstigere catastrofes op ons afkomen, betekent dit dat catastrofes steeds belangrijkere en machtigere politieke ruimtes worden. Tot nu toe, met uitzondering van de eerder genoemde THW, zijn het voornamelijk fascistische structuren die zich voorbereiden op catastrofale of zelfs ineenstortingsscenario's. Wij "linkse, groene, smerige" mensen hebben niets, absoluut niets, om hen tegen te gaan. Een politiek van ineenstorting gebaseerd op solidariteit heeft de potentie om de catastrofe – en daarmee de toekomst – uit de handen van de nazi's te rukken en solidariteitsacties op grote schaal mogelijk en tastbaar te maken. Wij beschouwen dit als een vooruitgang.
De "nd.Genossenschaft" is van haar lezers en auteurs. Zij zijn het die met hun bijdragen onze journalistiek voor iedereen toegankelijk maken: wij worden niet gesteund door een mediaconglomeraat, een grote adverteerder of een miljardair.
Dankzij de steun van onze gemeenschap kunnen wij:
→ onafhankelijk en kritisch rapporteren → kwesties aan het licht brengen die anders in de schaduw blijven → ruimte geven aan stemmen die vaak het zwijgen worden opgelegd → desinformatie bestrijden met feiten
→ linkse perspectieven versterken en verdiepen
Door een vrijwillige betaling te doen, draagt u uit solidariteit bij aan de financiering van onze krant. Dus dat nd.bleibt.
nd-aktuell
